Eski personel alımlarımda 1-2 kere karşılaşmıştım bu durumla ama uzun zamandır yaşamadığım bir durum. Ofis çalışanlarımızla uzun yıllar beraber çalıştık. Ayrılanlar da ya şehir değişikliği, ya emeklilik ya da sektör değişikliği gibi nedenlerle bizden ayrıldılar. Hemen hepsiyle hala özleşerek görüşürüz. Her fırsatta ziyaret ederler. Her zaman bir aile gibi keyifle çalıştığımız bir ortam oldu işyerimiz.
Özellikle ofis ortamında çalışıldığında orası artık bizim yuvamız olur, içindekiler de ailelerimiz. Bir işveren olarak bu aile kavramının içinde olmak hem huzur hem mutluluk verici.
Son zamanda 2 pozisyon için personel ihtiyacımız doğdu. Çok uzun zamandır da personel alımı yapmıyorduk. Çokça duyduğum ‘herkes işsiz kimse iş beğenmiyor’ cümlelerini ben de birebir yaşadım. Ne değişti eski personel alımı ve şimdiki personel alımı arasındaki sürede!
Görüyorum ki günümüz iş dünyasında, iş görüşmelerine katılmayan, kabul edilmesine rağmen işe başlamayan ve iş beğenmeyen personel sayısında belirgin bir artış yaşanıyor. Konuşunca anlıyorum, bu ne iş yaparsan yap herkesin ortak derdi. Yönetici alımında böyle bir sorun olduğunu düşünmüyorum. Daha çok muhasebe, pazarlama gibi departmanlarda yaşanıyor gibi duruyor. Ya da bana öyle denk geldi.
Günlük 10 kişiyi görüşmeye çağırıyoruz bunun 2 veya 3 ü geliyor. Ama biz bütün günü personel görüşmesi olacak diye boş bırakmış, ona göre organizasyon yapmış oluyoruz. Büyük bir iş kaybı.
Her şeyiyle anlaşıyoruz, hatta kabul edildiği için telefonda çok memnun olduğunu belirtiyor, işbaşı yapacağı gün gelen yok. Bir şey mi oldu diye arıyoruz, telefonu açan yok diğer görüşmeye gelenlerin hakkının yenmesi.
Başka biri başlıyor, daha 1 ay yeni olmuş, işi öğretmekle geçirdiğin bir ay sonunda bir bahaneyle işten ayrılıyor. Görüştüğün farklı kişiler işe başlamış.
Bir başkasından bir konuda destek istiyorsun bu benim iş tanımımda yok diyor.
Cumartesi çalışmak istemiyorum diyen onlarcası. Sonra düşünüyorum, üzerinden ev yükü alınmamış kadın çalışanlar için bir gün tatil gerçekten yeterli değil, 21 yıl sonra mesaimizden cumartesi günlerini kaldırıyoruz.
İş görüşmesine gelmeme durumu, büyük bir hayal kırıklığı yaratabiliyor. Özellikle yoğun bir eleme süreci sonrasında belirlenen adayların görüşmeye katılmaması, zaman ve kaynak israfına neden oluyor.
İş beğenmemek, günümüz çalışanlarının beklentilerinin ve ihtiyaçlarının değiştiğinin bir göstergesi. Artık insanların işi beğenmemesi sadece bireysel kaprisler veya yüksek beklentilerle açıklanamaz. Bu olgunun altında yatan nedenler, iş dünyasındaki köklü değişiklikler ve insanların iş yaşamına bakış açılarındaki dönüşümle ilgili sanırım.
Geçmişte, iş güvenliği ve maaş en önemli kriterlerken, günümüzde çalışanlar işten daha fazlasını bekliyor gibi duruyor. Çoğunlukla kadınların çalıştığı, güvenli bir yerde, ev gibi bir ofis ortamı herkese cazip gelir diye düşünürken, patent işinin pek bilinmemesi kişilerde tedirginlik yaratabiliyor. Çalışanların yeni beklentilerini anlamak bu dönemde önemli. Sonuçta iki pozisyonumuzu da doldurduk ama genel herkesten duyduğum bu sorun nasıl çözülür? İyi haftalar
